Als men zich ’n beetje verdiept in de stad en zijn geschiedenis en men gaat erin wandelen, dan gaat hij tot ons spreken. De aanvankelijk onbenaderbare stad opent zichzelf als het ware. Dat nodigt uit tot het zoeken naar het waarom ervan. De methodiek is als het, met een woordenboek in de hand, vertalen van een Latijnse tekst. Je vermoedt een verhaal dat, na het begrijpelijk worden van wat er ècht staat, soms anders luidt dan je dacht. Samen de stad lezen is een leuke bezigheid. Reacties van wandelaars op wat te zien en te horen is, leiden vaak tot ’n grappige en interessante groepsdynamiek. Het element van ’n gezellige onderhoudende middag wordt vaak jaren later nog herinnerd. Een levenslange passie voor het verhaal achter de dingen is in sommige gevallen geboren. Dit ‘lezen’ van de stad leidde bij mijzelf ook tot het schrijven in verf en taal.
